شعری از کریستینا لوگْن

من آمده بودم سرم رانقشه‌ی راهِ سرهای بُریده‌ی بعدی کنمشعری بنویسمبعد شماسرم را ببُرید بگذارید زیر سرتانهمین شما که قیامتی هستید برای خودتان. خوابیده‌اید با شمای سه‌حرفی‌تانشماشمای همیشه خلخال‌به‌پا     چشم‌سیاه وُ مؤمن به شُکوه سیاهی. چگونه بپرسمچگونه عادت کنم چگونه شما را قیامتی‌ست چگونهدل‌های بُرده را حلاجی کنم چگونهعمرِ چشم به نگاه است ولی چگونهطولِ زیبایی شما به قیامت اما چگونه. من سرزمینِ شعری از کریستینا لوگْن...